Het is al weer een paar jaar geleden dat ik het programma Australian Masterchef keek. Ik heb werkelijk niets met koken maar ik kon voor mijn eigen werk in het onderwijs wel altijd veel inspiratie halen uit de opdrachten in dit kookprogramma.

In het onderwijs in Nederland heerst nog steeds het wijdverbreide idee dat het mogelijk is om met het binnenhalen van een onderwijsontwikkeling de kwaliteit van het onderwijs te verbeteren. Scholen zijn dan ook vaak verrast dat de keuzeuren niets doen met de motivatie van de leerlingen of dat de formatieve toetsen de leerlingen niet beter laten leren.

Onderwijsontwikkelingen zijn recepten voor beter onderwijs maar, zoals we zien bij een kookprogramma zoals Masterchef, leidt een recept van een topchef niet automatisch tot een topgerecht. Het is in een kookprogramma als Masterchef, waarin kandidaten de opdracht krijgen om met behulp van een recept het gerecht van een chef-kok na te maken, de kwaliteit van de kandidaat die het verschil maakt. Zijn al aanwezige kennis en expertise, zijn besef dat hij nog niet alles weet en kan en de vaardigheid om continu te blijven kijken, ruiken en proeven in plaats van blindelings het geschreven recept te volgen dragen bij aan het slagen van zijn opdracht.

Zo is het ook met onderwijsontwikkelingen. Om stappen op het gebied van kwaliteitsverbetering te laten slagen moet er geïnvesteerd worden in de kwaliteit van de personen die de onderwijsontwikkeling gaan invoeren, uitvoeren en doorontwikkelen: de leraren.

Investeer daarom in een team waarin de leraren in staat zijn om de goede recepten van de slechte recepten te onderscheiden. Ga voor leraren die de goede recepten eigen en passend bij de school kunnen maken. Zet in op leraren die continu kijken, ruiken, proeven, uitproberen en bijleren. Ga voor leraren die in staat zijn om uiteindelijk de bestaande recepten te verbeteren. Zet in op de leraar!

Toponderwijs maak je met meesteronderwijzers.